Praktijkherinneringen: hoofd/hals

Ik werd gebeld met de vraag of ik naar een paard wilde kijken dat z’n hoofd na het grazen niet meer omhoog kon krijgen. Dat duurde uren en hij bleef halverwege steken. Ik twijfelde of dit wel iets voor mij was. Ik had het thuis ook wel eens meegemaakt en dat kwam dan doordat een paard zich had overrekt bij het naar een grasprietje reiken langs de omheining.  Het duurde met massage een paar dagen voordat het weer over was. Bij haar had het paard het het jaar ervoor ook in het voorjaar bij aanvang van het weideseizoen. Dit was voor mij reden er toch maar heen te gaan. Het bleek in mijn ogen niet acuut aan een serieus halswervel trauma te wijten.

Tijdens de behandeling trof ik een paard met extreem pijnlijke hals/schouderpartijen. Vooral de linker spier die vanaf de nek tot aan de opperarm loopt was aangedaan. Omdat tijdens het grazen deze spier de kans kreeg helemaal samen te trekken was het niet meer mogelijk deze zonder veel pijn weer in de oude stand te krijgen. Verder kon ze het paard niet in oprichting krijgen tijdens de proef. Alles verklaarbaar. Aangezien ze het paard nog niet zo lang had kon ik haar geruststellen dat zij hiervoor niet verantwoordelijk kon zijn. Je schrikt toch als eigenaar die het beste voor heeft met het paard. Dit probleem heeft zich opgebouwd over een lange reeks van jaren. Je kunt verder ook eigenlijk niet zeggen dat iemand hier schuld aan heeft. Het is toch een stukje onwetendheid waaraan ik met deze website iets wil doen. Met een jaarlijkse check was dit niet gebeurd.

Een dag na de behandeling sms-te ze me dat ze blij was dat ze de tip had opgevolgd iemand naar z’n spieren te laten kijken. Het paard was erg veranderd in positieve zin. De tweede behandeling verliep al met minder stress. De eerste winstpuntjes volgden al snel. Daarbij moet gezegd dat ze ook een andere instructeur had gekozen die het paard meer vrijheid gunde aan de voorkant.

Tags:  

Alfons Boiten

Comments