In 2008 werd ik in augustus opgebeld  door de mensen waarbij Armani in de opfok stond. Of ik ‘m a.u.b. wilde ophalen omdat hij er een bende van maakte. Hij liep als 3-jarige in een groep 2-jarigen terwijl hij nog hengst was (ook voor het opfokbedrijf een leermoment). Hij had er een dagtaak aan de boel in toom te houden, ging door sloten heen, liep de groep Friezen te zieken. Nee, het was niet meer verantwoord. Aangezien er privé omstandigheden waren die het voor mij onmogelijk maakten hem op dat moment op te halen hadden we besloten hem daar te laten castreren (nu doen ze dit bijna standaard). Armani bond daardoor in en kon blijven tot half oktober.

Je kunt je voorstellen in wat voor spierconditie ik ‘m vervolgens thuis kreeg. In een bepaalde galop wilde hij niet meer en hij liep altijd met een bepaalde halsbuiging in de bak. Gelukkig kon ik hem van deze zaken afhelpen.