Sabine de Kok aan het woord
Ik had zo graag gezien dat ook de instructie beseft dat het eerst laten checken van de spierconditie van het paard, desnoods pas op het moment dat de lessen niet lekker (meer) lopen, geen brevet van onvermogen op hun eigen kunnen is maar juist die meerwaarde geeft aan die ene instructeur. Je kunt jarenlang voelen dat iets het paard op een of andere manier dwarszit zonder echt te weten waar het door komt. Gun de ruiter een los paard als basis en sluit uit dat de spieren tegenwerken. Uiteindelijk wordt iedereen er beter van aangezien daarna alles makkelijker zal gaan. Dan kijk ik nog niet eens naar het welzijn van het paard dat eigenlijk de belangrijkste drijfveer hoort te zijn voor dit bewustwordingsproces.
